Niet vaak zag ik zoveel witte huisjes bij elkaar als in Puglia. Kleine huisjes, met ook nog eens een heel bijzondere vorm. Met een grijs puntdakje. Een trullo! Mijn nieuwsgierigheid was meteen gewekt.
In het stadje Locorotondo in de Italiaanse regio Puglia zet ik mijn auto op een pleintje. Ik stap uit en kijk om me heen. Het lijkt wel een levendig kunstwerk hier… Voor me zie ik een verzameling van witte bouwwerken, bovenop elkaar, met in het midden een kerkje. Niet ver hiervandaan moet de locatie zijn waar mijn goede vriend Maurizio me naartoe zal brengen: Leonardo Trulli Resort.
Hereniging met Maurizio
“Buongiorno, Eliza!” Een typische Italiaan, met donker haar en een haast zwarte baard komt op me afgelopen. Het is Maurizio, die ik inmiddels al een paar jaar ken. We ontmoetten elkaar jaren geleden in Umbrië, tijdens mijn roadtrip door deze regio en tijdens zijn bezoek aan zijn ouders. Achterop de Vespa liet hij me de mooiste plekjes zien van de streek waarin hij opgroeide, maar op één voorwaarde: ik moest ook eens naar Puglia komen. De regio waar hij enkele jaren geleden neerstreek en waar hij zielsveel van houdt. Vandaag is het eindelijk zover: onze hereniging. In Puglia!
Ik stap net als een paar jaar geleden weer op de rode Vespa van Maurizio. Langzaam rijdt hij over smalle weggetjes, langs wijngaarden. Het is dit keer slechts een kort ritje van zo’n vijf minuten. “Hier moeten we zijn!” zegt hij vervolgens. Op het stuk land voor ons staan talloze trulli, de witte huisjes met hun grijze puntdak.
“Hier ligt een bijzonder verhaal” meent Maurizio. “Dit resort dateert van lang geleden, nog voor de vorige eeuw, toen Leonardo Cardone na zijn dienst als veldverpleger in de oorlog eindelijk terugkeerde naar zijn geliefde Puglia. Eenmaal terug begon hij met het verbouwen van wijnstokken en olijf- en citrusbomen. En hij bouwde er een gehucht bij, dat gebouw.” Maurizio wijst naar het hoofdgebouw van de Leonardo Trulli Resort.
Italiaanse hartelijkheid in Puglia
Samen lopen we naar de trullo, een van de kleine witte huisjes op het landgoed. Daar staat een vriend van Maurizio op ons te wachten. Ik krijg twee kussen op mijn wangen gedrukt en lach. De Italiaanse hartelijkheid zoals ik het ken! Hij laat me de binnenkant van een van zijn huisjes zien. Klein, maar ontzettend knus.
“Jouw bed voor vanavond, Eliza!” Ik kijk hem aan. Mijn bed? “Je mag er een paar nachten in slapen om het echt trulli-gevoel te pakken te krijgen. Je vindt het fantastisch, dat weet ik zeker.” Ik glimlach en bedank hem. “Grazie!” Daarna plof ik neer op ‘mijn’ bed. Ja, ik kan wel wennen aan dit cadeautje.
Benieuwd naar nog meer van deze unieke huisjes? Bekijk dan al mijn trulli in Puglia.
Wil je vaker leuke reisverhalen en bijzondere tips van mij ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief.
Niet vaak zag ik zoveel witte huisjes bij elkaar als in Puglia. Kleine huisjes, met ook nog eens een heel bijzondere vorm. Met een grijs puntdakje. Een trullo! Mijn nieuwsgierigheid was meteen gewekt.
In het stadje Locorotondo in de Italiaanse regio Puglia zet ik mijn auto op een pleintje. Ik stap uit en kijk om me heen. Het lijkt wel een levendig kunstwerk hier… Voor me zie ik een verzameling van witte bouwwerken, bovenop elkaar, met in het midden een kerkje. Niet ver hiervandaan moet de locatie zijn waar mijn goede vriend Maurizio me naartoe zal brengen: Leonardo Trulli Resort.
Hereniging met Maurizio
“Buongiorno, Eliza!” Een typische Italiaan, met donker haar en een haast zwarte baard komt op me afgelopen. Het is Maurizio, die ik inmiddels al een paar jaar ken. We ontmoetten elkaar jaren geleden in Umbrië, tijdens mijn roadtrip door deze regio en tijdens zijn bezoek aan zijn ouders. Achterop de Vespa liet hij me de mooiste plekjes zien van de streek waarin hij opgroeide, maar op één voorwaarde: ik moest ook eens naar Puglia komen. De regio waar hij enkele jaren geleden neerstreek en waar hij zielsveel van houdt. Vandaag is het eindelijk zover: onze hereniging. In Puglia!
Ik stap net als een paar jaar geleden weer op de rode Vespa van Maurizio. Langzaam rijdt hij over smalle weggetjes, langs wijngaarden. Het is dit keer slechts een kort ritje van zo’n vijf minuten. “Hier moeten we zijn!” zegt hij vervolgens. Op het stuk land voor ons staan talloze trulli, de witte huisjes met hun grijze puntdak.
“Hier ligt een bijzonder verhaal” meent Maurizio. “Dit resort dateert van lang geleden, nog voor de vorige eeuw, toen Leonardo Cardone na zijn dienst als veldverpleger in de oorlog eindelijk terugkeerde naar zijn geliefde Puglia. Eenmaal terug begon hij met het verbouwen van wijnstokken en olijf- en citrusbomen. En hij bouwde er een gehucht bij, dat gebouw.” Maurizio wijst naar het hoofdgebouw van de Leonardo Trulli Resort.
Italiaanse hartelijkheid in Puglia
Samen lopen we naar de trullo, een van de kleine witte huisjes op het landgoed. Daar staat een vriend van Maurizio op ons te wachten. Ik krijg twee kussen op mijn wangen gedrukt en lach. De Italiaanse hartelijkheid zoals ik het ken! Hij laat me de binnenkant van een van zijn huisjes zien. Klein, maar ontzettend knus.
“Jouw bed voor vanavond, Eliza!” Ik kijk hem aan. Mijn bed? “Je mag er een paar nachten in slapen om het echt trulli-gevoel te pakken te krijgen. Je vindt het fantastisch, dat weet ik zeker.” Ik glimlach en bedank hem. “Grazie!” Daarna plof ik neer op ‘mijn’ bed. Ja, ik kan wel wennen aan dit cadeautje.
Benieuwd naar nog meer van deze unieke huisjes? Bekijk dan al mijn trulli in Puglia.
Wil je vaker leuke reisverhalen en bijzondere tips van mij ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief.
Gerelateerde berichten
Laat een reactie achter